Ik ben Daphne Nijp (14). 12,14 en 17 oktober ben ik seksueel misbruikt, hij zou wat voor me halen en het was oké in het begin. Tot de bedreigingen, hij wou dat ik mee het bos in ging. Die drie datums de 12e, 14e en 17e heb ik dat ook gedaan, mee het bos in naar een plaatsje waar niemand ons zou zien. Ik had het mijn vriendinnen verteld en die waren zo ontzettend bezorgd, maar ik wou het tegen niemand anders dan hun vertellen.
Een vriend van me heeft me toen uitgelegd hoe vreselijk verkeerd het was en dat ik dit niet alleen kon oplossen. Ik wou het in eerste instantie niet tegen mijn ouders zeggen, omdat ik bang was dat ze boos zouden worden. Ik wou ook niet naar de politie gaan want in mijn hoofd zat ze gaan er toch niks mee doen.
21 oktober 2022 zou de laatste keer in het bos zijn, op deze dag is het toch naar mijn ouders gegaan. Wij zijn hierna naar het politiebureau geweest. Ik had zoveel bewijs foto’s, telefoonnummer, gesprekken allemaal direct aan hem te linken. Het enige wat toen gedaan werd was een afspraak inplannen bij de zede. Paar weken later had ik via videobellen een afspraak en moest ik voor de tweede keer mijn verhaal vertellen, het was belastend om elke keer weer mijn verhaal te vertellen.
Paar weken daarna kon ik eindelijk aangifte doen. Ik heb 2,5 uur lang moeten praten over wat er is gebeurd. En wat ermee gedaan wordt…. Bijna niks want nu moeten we paar maanden waarschijnlijk wachten tot hij wordt ondervraagd. Ze gaan nu kijken of er genoeg bewijs is tegen hem ik heb zo zoveel bewijs. Foto’s dat hij me heeft gebeld, hele gesprekken waar hij bekend. En nog weten ze niet of er genoeg bewijs is, en duurt het nog iets van 3 / 4 maanden tot ze hem gaan ondervragen.
Nederlands strafsysteem is echt vreselijk slecht, want wie weet misschien komt er in die paar maanden wel een nieuw meisje die dit moet meemaken.
Daphne
28-11-2022
